اپیزود جدید رادیو تراژدی «روح‌انگیز سامی‌نژاد؛ فراموشم نکن» را می‌توانید همین‌جا گوش بدهید.
صدیقه سامی‌نژاد اولین بازیگر زن مسلمانی بود که در یک فیلم سینمایی به زبان فارسی بازی کرد. اما همین فیلم مایه‌ی دردسرش شد و خیلی زود مردم کوچه و خیابان انواع و اقسام تهمت‌ها را به او زدند. او که با اسم هنری روح‌انگیز در فیلم بازی کرده بود ناچار شد نام فامیلش را تغییر دهد اما این همه راه چاره نبود و او سال‌های سال به خاطر نگرانی از واکنش مردم، دور از هر فعالیت هنری زندگی کرد. او وقتی هجده ساله بود رؤیای بزرگی در سر داشت اما خیلی زود تمام آرزوهاش نقش برآب شد. قصه‌ی این شماره‌ی ما مروری است بر زندگی پر از سختی او تا دم مرگش.
در این شماره از صدای محمد تهامی‌نژاد در فیلم مستند «روح‌انگیزسامی‌نژاد» ساخته‌ی مجید فدایی استفاده شده است.
موسیقی‌های این شماره هم قطعاتی است از موسیقی متن فیلم «دختر لر» و موزیک متن فیلم «ناصرالدین شاه آکتور سینما» ساخته‌ی مجید انتظامی به همراه قطعه‌ی «ای وطن» ساخته‌ی کلنل وزیری.
رادیو تراژدی، فصل دو، اپیزود ۲: روح‌انگیز سامی‌نژاد؛ فراموشم نکن
نویسنده و راوی: کریم نیکونظر | اصلاح صدا و میکس: رضا دولت‌زاده | ناشر: موسسه‌ی هوگویک
درود بر شما .
آقای نیکو نظر دست مریزاد.دانش ,پیگیری و دیدگاه شما در مورد تاریخ ادبیات و هنر وسیاست ستودنی است .
صدای گرم و صداقت گفتار شما حتی برای مادر هشتاد وپنج ساله ی من سند است و شنیدنی.
زمان کار در شرکت که به شدت روزمرگی است با صدا و آگاهی رسانی شما برایمان شادی آفرین است .
حتی همکار جوان من که تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده و چند ماهی است در کنار من است ،صبح تا صبح سراغ صدا و گفتار شما را از من می گیرد که به شدت برایش جذاب است ,با وجود اینکه این دو نسل از دو دهه ی اخیر با داستان و شخصیت انسان های والای قدیم شدت بیگانه اند و حتی در صدد یافتن اسم آنها هم نیستند تا چه برسد به تحقیق در باره ی آن ها و یا خواندن دست نوشته ها و دیدن هنر شان .
از مجموعه ی شما و همکاران توانمندتان بی نهایت سپاسگزاریم و کماکان در انتظار شنیدن پادکست های تازه .شاد وتندرست و سرافراز باشید همیشه , هم شهری !
سلام و وقت بخیر
پنج دقیقه است که به این صفحه ی “دیدگاه خود را بنویسید ” زل زدم نمیدونم چجوری حرفمو بگم.تا حالا هیچ وقت اینکارو نکردم که جایی نظرمو بنویسم یا حرفی بزنم . …
ولی میگم…..
من داخل نوت های گوشیم یه یادداشت دارم با عنوان “یه روزی میاد”
هر شب قبل خواب درحالی که از خستگی حجم کاری روزانه ام، بدن درد دارم میرم سراغ اون یادداشتها که با یه سری عکس سِیوشون کردم .و فکر میکنم به اینکه دو ماه دیگه که زندگیم مثل یه آدم معمولی شد وقت میکنم این چیزایی که اینجا هست رو انجام بدم و روزای خوب قراره بیاد. با دیدنشون حالم بهتر میشه و میتونم بخوابم .اون نوت عین قرص خواب آور برام عمل میکنه . یکی از چیزهایی که داخل یادداشتم هست اینه.
۵.گوش دادن پادکست رادیو تراژدی و خریدن کتابهاش .
یه عکسم زیرشه .
هرماه هم دارم برای خریدن پک کامل کتابتون پولامو پس انداز میکنم.
تنها چیزی که باعث میشه زنده بمونم اینه که کلی چیز هست که هنوز نمیدونم!
شما کمکم میکنین که بیشتر” بدونم” و این برام خیلی ارزشمنده .ممنونم
پی نوشت: راستی هر وقت یک ساعت وقت اضافه میارم تو این روزا یکی از پادکستاتون گوش میدم .همین .
ممنون
سلام و عرض ادب
واقعاً عالی بود.
ناخودآگاه یاد قضیه بال پروانه تو فیزیک افتادم. ای کاش که ما خودمون رو جای آدمایی که قضاوتشون میکنیم و راحت هر نظری راجبشون می‌دیم بذاریم، شاید اینجوری کمی کمتر و سخت تر راجب آدمای دیگه حرف بزنیم و زندگیشون رو به آشوب بکشیم.
آقای نیکونظر گرامی واقعاً کارتون حرف نداشت. هم شما و هم همه همکارای زحمتکشتون.
از بهراد عزیز ممنونم که منو با این پادکست عالی آشنا کردن
دم همه شما گرم و ممنونم بابت همه زحماتی که برای فرهنگ و ادب این مملکت می‌کشید.