شماره‌ی هشتم
اندوه بی‌پایان
درباره‌ی فیلم روزهای عالی
فیلم تازه‌ی ویم وندرس وام‌دار سینمای یاسوجیرو ازوست؛ هم به لحاظ فرمی هم تماتیک. لذت بردن از چنین فیلمی، آن‌هم در روزگاری که فیلم‌ها اغلب با حوادث بی‌شمار و پیچ‌های ناگهانی انباشته شده‌اند ، کار دشواری به نظر می‌رسد. اما جدا از این هیاهو حال‌وهوای فیلم می‌تواند تماشاگر دوست‌دار سینما را شگفت‌زده کند؛ فیلمی درباره‌ی انزوا، گذرا بودن زندگی و دلخوشی‌های کوچک. این نقدی است برای همراه شدن با دنیای فیلم.
