درباره‌ی آناتومی یک سقوط؛ ژوستین تریر
کریم نیکونظر: مناقشه‌برانگیزترین فیلم سال، احتمالاً فیلم «آناتومی یک سقوط» ساخته‌ی ژوستین تریر است؛ برنده‌ی نخل طلا و ستایش‌شده از طرف منتقدان. فیلم درامی دادگاهی است که آرام و با حوصله، رابطه‌ی یک زوج را واکاوی می‌کند و با اشاره‌‌های پراکنده به زندگی آن‌ها، موقعیت‌های متناقض می‌آفریند؛ مثل همیشه بگومگوهای زن‌وشوهر از نظر دادگاه دعوایی ریشه‌دار تعبیر می‌شود و هر ماجرای ساده‌ای ادله‌ای می‌شود علیه زن؛ زنی که متهم است به قتل. تریر با دگانه‌ها کلنجار می‌رود؛ دوگانه‌ی زبان فرانسه و انگلیسی، دوگانه‌ی دیدن و ندیدن، نوشتن و ننوشتن، مستقل بودن و مستقل نبودن و… بعد، نوبت احضار حذف‌شده‌ها می‌رسد؛ از مقتول تا پسرک فیلم ناگهان به صحنه‌ی دادگاه پا می‌گذارند و هر کدام نقش مهمی در درام بازی می‌کنند.
با وجود این‌ها «آناتومی یک سقوط» شوری برنمی‌انگیزد؛ ظرافت‌هایش در حد فیلمنامه باقی می‌ماند و مخاطب را با رویدادها، با احساس شخصیت‌ها، با تکانه‌های زندگی درگیر نمی‌کند.
اگر منتظر تماشای فیلم برنده‌ی نخل طلا هستید انتظارتان را پایین بیاورید؛ پادشاه لخت است و فیلم، ناامیدکننده‌تر از آن است که با آذین‌بندی نخل طلا هم بشود آرایشش کرد.