درباره‌ی ایماگو؛ اُلگا چایداس
حسین عیدی‌زاده: اِلا در آخرین سال‌های لهستان کمونیستی سرگشته و حیران است. اطرافیانش فکر می‌کنند او دیوانه است و برای همین به آسایشگاه می‌فرستندش اما خیلی زود می‌فهمیم الا هنرمندی بسیار بااستعداد است که انگار خیلی زود به دنیا آمده و کسی او را درک نمی‌کند. حتا وقتی اتفاقی وارد دنیای موسیقی می‌شود بی‌قراریش اجازه نمی‌دهد مسیر را تا ته خط برود، او برای هر رشته هنری خیلی رادیکال است. ویژگی «ایماگو» (تصویر) ساخته اُلگا چایداس، بعد از فیلم خوب «نینا» و اپیزود درخشانش در «اروتیک ٢٠٢٢» در پیوند زدن بی‌قراری این هنرمند و پذیرفته نشدنش در جامعه با پس زده شدنش از سوی خانواده، مخصوصا مادرش است. در نیمه‌ی دوم فیلم بیشتر روی رابطه الا و مادرش متمرکز می‌شویم و به درک شفاف‌تری از رفتارهای عصبی الا و مواجهه او با بارداری خودش می‌رسیم. فیلم از دل قصه یک شخصیت متفاوت، تصویری تلخ از جامعه‌ای رنج‌کشیده و در آستانه‌ی تغییر می‌سازد، جامعه‌ای که در پذیرش افراد و سیاست‌های جدید ناتوان است و نتیجه‌اش فقط تلف شدن آدم‌های مستعد است، اتفاقی دردناک که در زمانه تغییرات بزرگ گریزی از آن نیست.