قصۀ یک دعوا در جنوب شهر (در این متن برای حفظ لحن، رسم الخط نویسنده حفظ شده است.) از کتاب سوم تراژدی تقدیم به حسین سیاه که کابوس نوجوونی‌ام رد شدن از جلو خونه‌شون برای رفتن به مدرسه بود و چه فحش‌های آب‌داری تو دلم به‌ش دادم… در سلسله‌مراتب هرم نیازهای ساکنان محله‌های پایین …
1. اولِ جلدِ اولِ«کتاب تراژدی» نوشته بودم که مجلهی ما دربارهی «یادآوری» است و «علیه فراموشی». چند خوانندهی مجله به من تذکر دادند که فراموشی، گاهی، هیچ بد نیست و اگر آدمیزاد نتواند چیزی را از یاد ببرد زیر بارِ غصه خُرد میشود و از بین میرود. تأکید کرده بودند که منظورشان مصائب شخصی نیست …
1. «کتاب تراژدی» دربارهی یادآوری است؛ هم گذشته هم امروز. معمولاً کلمهی یادآوری را برای به یادآوردن گذشته به کار میبرند چون گذشته بهمرورِ زمان فراموش میشود اما امروز، زمانِ حال ما، همزمان با ماست و حوادث امروز جلو چشممان رخ میدهد و ظاهراً نیازی به یادآوری ندارد. ما فکر میکنیم امروز از یادمان نمیرود …